درباره اموالی که قابل توقیف نیست ؟
درباره توقیف اموال و اموالی که قابل توقیف نیست بدانید . توقیف مال : در دنیای امروز دعوی برای احقاق حق زیاد است، این را از آمار پروندههای ورودی به دستگاه قضا میتوان دریافت. در این میان یکی از دعویهای رایج مسایل مالی و بده بستانهای ریالی است. وقتی کار به دادگاه میکشد طبق ماده ۴۹ قانون اجرای احکام مدنی: «در صورتی که محکومعلیه در موعدی که برای اجرای حکم مقرر است مدلول حکم را نوعاً اجرا ننماید یا قراری با محکومله برای اجرایحکم ندهد و مالی هم معرفی نکند یا مالی از او تأمین و توقیف نشده باشد محکومله میتواند درخواست کند که از اموال محکومعلیه معادل محکوم بهتوقیف گردد. »
برای هر دعوایی توقیف اموال صادر میشود ؟
اما در مورد اموالی که قابل توقیف نیست و اینکه حالا هر دعوی مالی که اتفاق افتاده باشد و برایش حکم توقیف اموال صادر شده باشد مهم نیست باید بدانید که تمام اموال محکوم، توقیف نمیشود، فقط اموالی که معادل محکومیت وی و هزینههای اجرایی است، توقیف میشود به علاوه آنکه مستثنیات دین هم قابل توقیف نیست. البته در شرایطی ممکن است مالی توقیف شود که ارزش آن بیشتر از محکومیت است. بهطورمثال برای بدهی دو میلیون تومانی، ممکن است یک خودروی پراید نو توقیف شود که این روزها قیمت بسیار بالاتری دارد. در این شرایط چون امکان تجزیه آن مال وجود ندارد تمامی آن در مقابل بدهی فرد محکوم شده توقیف میشود. برعکس این شرایط، زمانی است که مال توقیف شده ارزشی کمتر از میزان محکومیت داشته باشد، به طور مثال برای یک بدهی ۲۰ میلیون تومانی، یک پراید توقیف شده باشد، معادل بقیه میزان محکومیت از دیگر اموال محکوم توقیف خواهد شد.
در حین توقیف اموال و اجرای رای بخش اجرای احکام نباید شرایط ناعادلانهای برای دو طرف قرارداد ایجاد کند. یکی از شرایط ناعادلانه این است که اجرای حکم شرایط زندگی را برای محکوم سخت کند؛ به طور مثال در صورت توقیف منزل وی محل سکونت خود را از دست بدهد. برای جلوگیری از نقض کرامت انسانی و حق حیات افراد مقررات مربوط به «مستثنیات دین» که در فقه اسلامی به آنها اشاره شده در قانون شناسایی شد. در تعریف مستثنیات دین بد نیست بدانید به اموالی میگویند که در فرآیند توقیف، به حکم قانون قابل توقیف نیستند.
ماده ۶۵ قانون اجرای احکام
همچنین بر اساس ماده ۶۵ قانون اجرای احکام مدنی یکسری از اموال هستند که در این قالب قرار میگیرند و توقیف نمیشوند و شامل:
- لباس و اشیا و اسبابی که برای رفع حوائج ضروری محکومعلیه و خانواده او لازم است.
- آذوقه موجود به قدر احتیاج یک ماهه محکومعلیه و اشخاص واجب النفقه او.
- وسایل و ابزار کار ساده کسبه و پیشهوران و کشاورزان.
- اموال و اشیایی که به موجب قوانین مخصوص غیر قابل توقیف هستند مانند وسایل اختصاصیافته برای کشاورزان میشوند